Media misstanden

Schokkend, maar ook in 2011 wordt privacy van slachtoffers nog steeds met voeten getreden ten behoeve van sensatielust en voyeurisme. Bijvoorbeeld in verkrachtingszaken en bij mensen die als ‘wilsonbekwaam’ worden gezien door bepaalde handicaps.

Trauma om van te smullen?

In mei 2004 werd een 13-jarig meisje ontvoerd en door de dader seksueel misbruikt. Zij werd met voor- en achternaam genoemd in alle media. Heel Nederland moest kennelijk op de hoogte worden gesteld van de ins en outs. De privacy van misdadigers wordt angstvallig gerespecteerd. Maar van dit jonge meisje moest haar naam en gezicht breeduit in de media met daarbij de afschuwelijke details van wat haar overkomen was. Hoe goed moet je iemand niet kennen en vertrouwen voordat je iemand vertelt dat je seksueel misbruikt bent? Maar ook hierover had dit meisje niets in te brengen. Wat haar overkwam, werd gewoon te grabbel gegooid.

Milly en Ruben

Als u denkt dat dit oud nieuws is, moet ik u helaas teleurstellen. Inderdaad wordt inmiddels vaker terughoudender bericht over slachtoffers van seksueel misbruik. Maar bijvoorbeeld in de zaak Milly (2010) moest iedereen weer precies weten wat er gebeurd was. De vraag of zij al dan niet ook seksueel misbruikt was bleef dagenlang door Nederland zoemen. Ook de publiciteit rond Ruben (2010), de enig overlevende van de vliegtuigramp in Libië, was grensoverschrijdend.

Gehandicapt en geëxposeerd

Maar wat dacht u van de zaak Brandon (januari 2011), de 18-jarige gehandicapte jongen die geëxposeerd werd als zijnde een onhandelbare jongen die met een tuigje vastgebonden moest worden. Nee, u krijgt geen link. De jongen gaf aan, niet met zijn gezicht in de media te willen. Desalniettemin werd hij ook de dag nadat deze wens van hem bij toeval (!) duidelijk werd, weer volop geëtaleerd. En geen haan die ernaar kraaide. Dit etaleren is niet nodig om een beter onderkomen voor Brandon af te dwingen. Misstanden aan de kaak stellen kan ook met eerbied en respect voor de privacy van het slachtoffer. Als de media hier niet in slaagt –zoals blijkt– moet de overheid beschermend optreden.